اميد...
هر کدوم از ماها به يه اميدي داريم زندگي ميکنيم....
تمام سختيها و مشکلات رو با همين "اميد" تحمل ميکنيم....
خيلي وقتها شده که "نا اميد نا اميد!" شدم....
از زندگي و مشکلاتش....
از ادامه راه.....
و از آينده......
اما اين حالت هميشه در مورد من موقتي بوده!...
يعني بعد از يه مدت کوتاه دوباره يه حسي تو وجودم جوونه! ميزنه و دوباره "اميد" به سراغم مياد!....
و واقعا اين "اميد" عجب نعمتيه!
.....
افراد زيادي رو ديدم که "اميد" تو زندگيشون يه دفعه و در يک اتفاق خاص جوونه زده....
و همين "اميد" بوده که ترقي و موفقيت رو براشون به ارمغان آورده.....
پس با اين همه فوايدي که "اميد" داره! حيف نيست که ما بچسبيم به "نا اميدي" ؟!!
.......
هر چند که قبول دارم وضعيت فعلي جامعه ما (از هر لحاظ!) چندان اميدوار کننده! نيست....
اما نکته مهمي که وجود داره اينه که با "نا اميدي" نميتوان به اصلاح وضع موجود پرداخت....
بلکه تنها "اميد" است که بيش از هر لحظه ديگر ، ميتواند ما را ياري کند....
پس معطل چي هستيد؟؟؟
سريع تر "اميد" رو با دل و جانتون آشنا کنيد و قدرش رو هم بدونيد!
...
..
.