همه بي انصافيم ...
همگي مان ...
خودمان ، به خود ظلم ميکنيم ...
حقوق ديگران را پايمال مي کنيم
و انتظار داريم حقوق خودمان ، پايمال نشود!
خودخواهيم ...
همگي مان ...
فقط به خود مي انديشيم و بس!
به اينکه "خود" راحت باشيم و "آسوده خاطر" ...
حال به هر قيمتي .... مهم نيست!
آنچه مهم است ، "راحتي" ماست ،
حتي اگر در اين ميان حق کسي را ضايع کنيم ...
به زمين و زمان "فحش" مي دهيم ...
ناله ميکنيم ...
از دنيا و رسم و روزگارش ...
بي خبر از اينکه هر چه بر سرمان مي آيد
از خودمان است ، از خودمان ....
همگي مان ، تک تک مان ...
اي کاش باور ميکرديم که :
از ماست که برماست ...