چند بار بايد به ياريم بيايي تا "باورت" کنم؟
چند بار؟
چند بار بايد اشک بر چشمانم جاري شود ،
تا به " تو " ايمان آورم؟
چند بار بايد به فکر فرو روم ،
در انديشه عظمت و شکوه تو ... ؟
چند بار بايد حيرت زده شوم از اين همه لطف و عنايتت ؟
چند بار؟
چند بار بايد مضطرب باشم از هيچ براي هيچ ؟
چند بار بايد فراموش کنم ياري هميشگي تو را در آن لحظات سخت ؟
چند بار؟
شايد تا پايان عمر ؟
شايد براي هميشه ؟
شرمنده ام ،
شرمنده ام و شرمسار از فراموشکاريم ،
و از ضعيفي و سستي ايمانم ...
کمک کن مرا ، تا " باورت " کنم ....
اي يگانه زيباي هستي بخش.