تا وقتی پای عمل فرا نرسیده ،
تا وقتی خودت کاملا درگیر نشدی ،
با حرف و شعار و توصیه و موعظه ،
پیشگام هستی!
و می اندیشی که نگاهت ،
مطلقا صحیح است و بی عیب و نقص!
گویی تمام زوایا را پیش بینی کرده ای ... ،
و هیچ زاویه ای از چشمان تیزبینت! پنهان نمانده! ...
...
و حالا که نوبت خودت فرا رسیده ،
و دیگر ،
دیگرانی نیستند که چون همیشه ،
موعظه شان کنی ،
مانده ای حیران!
تازه می فهمی سختی و دشواری ِ
عمل به آن شعارها و توصیه ها را ...
تازه می فهمی که فاصله میان حرف و عمل ،
از زمین است تا آسمان ...
...
..
.