این روزها حال خوشی ندارم ...
دوستانی که به گفتگویم می نشینند از این همه شور و اشتیاق و
روحیه طنز من متعجب می شوند و همگی تصور می کنند ،
همه ی آنچه در درونم است در حرفهایم جاری شده!
و ای کاش واقعا این گونه بود!
نمی دانند اما که این همه ،
برای فراموشی ناخوشی هاست ...
برای لحظه ای خوش بودن ...
حتی اگر آن لحظه به کوتاهی چشم بر هم زدنی باشد ...
اما چه فایده!
که خوشی های لحظه ای هم دردی دوا نخواهد کرد ،
از این دردهای بی شمار ...
...
..
.