اگر با قاعده بودن رو مساوي با "صداقت و صراحت و يكرنگي" بدونيم ....
....
ظاهرا تاريكي ها ، تنها تو زندگي آدمهاي بي قاعده رخ نميده ،
كه چه بسا اساسا تو زندگي اونها رخ نده!
بلكه اين آدمهاي باقاعده هستند كه هميشه تاريكي هاي اين دنيا ،
به دنبالشون بودن و يك لحظه هم رهاشون نكردن ....
مگر زماني كه "قاعده ها" رو رها كرده باشن ...
....
در نتيجه ظاهرا تو اين دنياي غريب بايد "بي قاعده" بود ،
چرا كه دلها آمادگي مواجهه با اين صفات رو ندارند .....
.....
...
..
.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر