يك راه اين است كه زانوي غم بغل بگيري و
ناله سر كني و اوقات خويش را به تمامي خراب كني ...
...
راه ديگر اين است كه صبر و تحمل پيشه كني و اميدوار باشي ...
حتي اگر آن اميد ، اميدي واهي و پوچ باشد ...
...
اما صبر ، تا كي ؟
شايد تا زماني بسيار طولاني ...
...
اما هر چه باشد راه دوم ، راه عاقلانه تري است ...
اگر تاب تحملش را داشته باشي ...
...
..
.