اتفاقها خيلي عجيب تر از اوني رخ مي دهند كه
حتي بشه فكرشون رو كرد ...
در بهترين حالت ، ميتونن يه خيال باشن و يه تصور ،
يا در نهايت يك آرزو ...
طبيعيه كه در اين صورت ،
به واقعيت پيوستن اين خيال ها و تصورات و آرزوها ،
ميتونه تعجب آور و شگفت انگيز باشه ...
...
اينكه اين اتفاقات در مورد خود آدم باشه يا ديگران ،
خيلي در اصل موضوع تغييري ايجاد نميكنه ...
مهم اينه كه واژه اي به نام "محال" و "غير ممكن" وجود نداره !
هر چيزي و هر رخدادي در اين دنياي رنگارنگ ، امكان پذيره ...
...
شايد راز بزرگ و مهمي كه در اين مورد وجود داره اين باشه كه
چيزي رو كه مي خواهيم با تمام وجود طلب كنيم و
در بدست آوردنش بكوشيم و در نهايت ،
از "او" كمك بخواهيم ...
...
..
.

چه خوب بود اگر وطن رو ،
به قول شعري كه سياوش قميشي در "تصور كن" خونده ،
"بدون مرز و محدوده" مي دونستيم ...
چه خوب بود تمام دنيا رو "وطن" خودمون تصور ميكرديم ...
چه خوب بود ميتونستيم تعبيري باشيم براي اين رويا ...
...
مايي كه همگي در يك دنياي واحد ، متولد شديم ...
همگي انسانيم ...
همگي مون رو ، يه خداي واحد آفريده ...
همگي مون بايد يه روز جواب كارهايي كه كرديم و ميكنيم رو پس بديم ...
پس فرق ميون يك سرزمين و سرزمين ديگه ،
جداي از اينكه ما توش راحت تر باشيم و نباشيم ، چيه ؟
...
گذشته از اين ، خوبي ها و بدي ها در هر سرزميني ،
و در ميان هر مردمي قابل رويته ،
هر چند ممكنه كم و زياد داشته باشه ...
...
اگر مردمان دنيا بيش از اينها به فكر همدلي و همكاري با هم بودند
و اين تعصبات رو كنار ميگذاشتند وضع همگي بهتر از اين نبود ؟
...
..
.
× با توجه به نوشته هاي دوستان در وبلاگ "درباره وطن دوستي"

يك راه اين است كه زانوي غم بغل بگيري و
ناله سر كني و اوقات خويش را به تمامي خراب كني ...
...
راه ديگر اين است كه صبر و تحمل پيشه كني و اميدوار باشي ...
حتي اگر آن اميد ، اميدي واهي و پوچ باشد ...
...
اما صبر ، تا كي ؟
شايد تا زماني بسيار طولاني ...
...
اما هر چه باشد راه دوم ، راه عاقلانه تري است ...
اگر تاب تحملش را داشته باشي ...
...
..
.

شايد ،
تنها راه كنار اومدن با اين دنيا و
دردسرهاش ،
بي خيال بودن و
جدي نگرفتن اونه ...
...
..
.
اگر ميشد ...

انديشيدن و تكيه بر داشته هاي مثبت پيرامون ما ،
حداقل فايده اي كه دارد ،
استفاده و بهره كافي بردن از شرايط و امكانات موجود است ...
و چه بسا با تكيه بر آنها ،
"نداشته ها" هم روزي به "داشته ها" تبديل شوند ...
...
اما تكيه بر نداشته ها چه سودي به همراه خواهد داشت ؟
جز اندوه ، ناراحتي ، حسرت ، ناكامي بيشتر ،
و از همه مهمتر ، به هدر دادن " داشته هاي ارزشمند موجود " ...
...
..
.