۱۳۸۲/۱۰/۰۱

هميشه تو اين جور لحظات به كمكم اومدي ...
تو اين لحظاتي كه هيچ راه چاره و پناهي نداشتم ...
باورش خيلي سخته ، خيلي ...
اينكه درست در زماني كه هيچ اميدي نداري ،
يه روزنه اميدي پيدا ميشه و بهت چشمك ميزنه.
هميشه واسم درك عظمتت سخت بوده ، سخت ....
و تو هميشه بهم اثبات كردي ،
كه مهربوني و بزرگ .
و باز مثل "هميشه" ، به اين فكر ميكنم ،
كه اگر تو رو نداشتم ، چه بايد ميكردم .
ممنونتم هزاران بار.

هیچ نظری موجود نیست: