چقدر من در اشتباه به سر مي بردم! ،
که از روي قيافه و شکل ظاهر و سر وضع اشخاص
در مورد اونها قضاوت ميکردم!
.........
با دوستي صحبت ميکردم ،
اصلا به "قيافه اش" و برخورد طنزآميز و "بي خيال گونه اش" نمي خورد
که اين قدر مشکل داشته باشد و از آن مهم تر "جدي" باشد!
و با مسائل مختلف ، به شکلي کاملا "جدي" برخورد کند...
فکر ميکردم انسان بي خيالي است و فکر و ذکري
جز خنديدن و ... ندارد ،
ولي وقتي مدت زماني با او صحبت کردم ،
تازه متوجه شدم چقدر "پر" است و چقدر "داناست" ...
و چقدر "جدي" است ... و چقدر مصمم و با اراده است.
.
و امروز درس بزرگي گرفتم که عمل به آن خيلي سخت و مشکل است!
اينکه در مورد ديگران از روي ظاهر و رفتار اوليه "قضاوت" نکنم...