۱۳۸۷/۰۷/۲۲

شکر تو ای یگانه که بالاخره تلاش ها و پیگیری هام نتیجه داد!
گرچه حالا مملووم از قسط و قرض هایی که باید از این پس بپردازم ... ،
اما با این وجود ،
لذت بخشه داشتن یک سواری ،
که گرچه لزوما اونی که میخواستی نیست ... ،
اما به هر حال سواریه دیگه!
همین که مثل آدم راه بره خودش غنیمته!
ضمن اینکه دیگه میتونم رو چیزای دیگه متمرکز شم و ذهنم رو آزاد کنم ...
شاید هم به قول پدرم به زودی عطش ماشین سواری از سرم بیفته!
نمیدونم!
مهم ترین نکته اما اینه که یادم نره تا دیروز خودم هم جزو پیاده گان بودم و به سواره بودن نباید غره شد!
و دیگه اینکه لطف دوستانی که تو خرید ماشین کمکم کردن رو هیچ وقت فراموش نکنم که ،
بدون لطف اونها این موضوع امکان پذیر نبود ...
...
..
.

۱ نظر:

ناشناس گفت...

به به! مبارکا باشه.
فقط مواظب باش وقتی مثل آدم راه می ره مثل من دم به دقیقه تو چاله چوله نیفته و یا بامخ نره تو در و دیوار و تیر چراغ برق!
بعد هم من فکر می کنم این تازه اولشه (عطشه رو می گم)، پیش بینی می کنم من بعد هر روز عطش چیزهای دیگری بکنید مثل.... . بعد هم اتفاقی ما رو تو خیابون دیدید، بخصوص من بعد که ایشالا فصل برف و بارونه، یادتون نره زمانی شما هم پیاده بودید و مواظب باشید آب نپاشید از سر تا پامون... :) بازم مبارکه