بعضي کلاسها "واقعا" استثنا محسوب ميشوند ...
به دور از تمام رنج ها و دردهاي هر روزه ،
به سخن استاد گوش مي سپاري ...
گويي حرف دل تو را زمزمه مي کند ،
زمزمه اي با صداي بلند!
...
حرف هايي با عمق سياسي! هم مي زند ،
بر خلاف ديگر استادها که هيچ نمي گويند و
نظاره گر بي نظر اوضاع و تحولات پيرامون خويش اند ...
اما اين استاد ، ديگرگونه است!
در طنز و لفافه سخن خويش مي گويد ...
واقعيت هايي که ما را به خنده وا مي دارد ،
اما در اصل بياني طنز آميز از واقعيت هاي امروز ما هستند ...
واقعيت هايي بس تلخ و تاسف بار ...
از بي درايتي ها و جهالت ها ...
...
او مي گويد روزي حسرت همين کلاسها را خواهيم خورد ،
و من به گفته او ايمان و يقين دارم ...
و صد حيف که چنين کلاسهايي انگشت شمارند ...
و زمان نيز بي هيچ صبري به سرعت در حال سپري شدن است ...
...
..
.