مه عجيبيه ...
انتهاي جاده نامعلومه ....
مقصد ناپيداست ...
گويي هر چه جلوتر ميري ،
از مقصد ، دورتر ميشي ...
در ترديدي كه راه را اشتباه نيامده باشي ...
حق هم داري ،
درستي و نادرستي راه هر دو امكان پذير است ...
در مسيري كه با مه پوشيده و آميخته شده ،
در جاده هايي كه هر كدام ،
مدعي مقصد حقيقي اند ...